خدایا.
کیست که طعم محبتت را چشید و جز تو کسی را آرزو کرد؟
کیست که به نزدیک تو مقام گرفت و لحظه ای روی گرداندن توانست؟
خدایا.
ما را از آنانی قرار ده که به دوستی خود برگزیده ای
و به عشق و محبت خود خالصشان کرده ای
و مشتاق دیدارشان ساخته ای
و به خواست خود خشنودشان نموده ای
و نعمت دیدار را عطاشان کرده ای
در مقام رضایتشان نشانده ای
و در غربت و تنهایی در پناهشان گرفته ای
و در جوار خود به عالم راستی و حقیقت جایگاهشان بخشیده ای
و به شناخت خود معرفتشان داده ای
و سزاوار پرستششان کرده ای
دلباخته محبت و برگزیده شناختشان ساخته ای
و به یکباره رویشان را به سوی خود آورده ای
و قلبشان را از هرچه غیر دوستی توست خالی کرده ای
و به آنچه نزد توست اشتیاق بخشیده ای.
+بچه که بودم حس میکردم خدا در آسمان ها نیست. چون آسمان را خیلی دورتر از خودم، دورتر از سطح زمین میپنداشتم. خدا همان جا بود، در کنار من، روی زمین! در قلب من، در جان من. خدایا، هیچوقت به آسمان ها نرو. من همان کودک ترسو هستم که یک لحظه دوری ات را تاب نمی آورم.
+ و یک شعر:
گر تو اش وعده دیدار ندادی امشب
پس چرا دیده من از همه بیدارتر است؟
+ پس چرا؟
درباره این سایت